ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ

Γίναμε εραστές μόνο μια φορά,
πρώτα εσύ αδιαφόρησες
και το ειδύλλιο χάθηκε,
ωστόσο παραμείναμε φίλοι.
Κάτι ξεχωριστό αποπνέεις ως άτομο,
εκείνη η λαμπερότητα στο πνεύμα σου.
Ενώ αποφεύγω να σε προκαλώ,
με κολακεύει που στη ματιά μου
κάποιες στιγμές ερωτικά υποταγμένο σε αισθάνομαι,
σαν να αναθερμαίνεις μια προσέγγιση.
Προτιμώ να σε έχω φίλο, όχι εραστή μου.

"Ηδονή και εξουσία" Μεταίχμιο, 2009

ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ

Ενάργεια είχαν τα λόγια της:
"Από ένστικτο και πείρα δύσκολα ενδίδω.
Θέλω ο άνδρας να με πολιορκεί επίμονα,
να παρακαλάει, να χάνει τον εαυτό του για χάρη μου.
Αλησμόνητος μένει στο μυαλό μου ένας θαυμαστής
σε κάποιο ταξίδι.
Πριν πέσουμε στο κρεβάτι και όπως ήμουν όρθια,
με λατρεία έσκυψε στα πόδια μου, κι έκανε μετάνοιες
στο γυμνό μου σώμα,
μετά από τα γόνατα άρχισε να με φιλάει".


Από τη συλλογή "Ηδονή και εξουσία" Μεταίχμιο, 2009

ΔΥΟ ΑΝΤΡΕΣ

Στο τραπέζι της μεγάλης παρέας
κάθησα ανάμεσά τους,
με ήθελαν και οι δύο, ήθελα και τους δύο
-δεν ξέρω ποιον περισσότερο.
Η νύχτα θα περνούσε μ' αυτή την επιθυμία
που δεν θα γινόταν ποτέ πράξη.
Κι όμως κανείς όσο εμείς οι τρεις
δεν σκόρπισε τόσο κέφι εκείνο το βράδυ.

Από τη συλλογή "Γυμνό ζευγάρι"

ΜΕ ΚΡΙΤΙΚΟ ΜΑΤΙ

Ούτε συντριβή ούτε αγάπη,
μόνο πόθο και λαγνεία έδειξες για μένα
με τον τρόπο που έκανες έρωτα.
Πρόβαλε ξανά η γνώριμη ορμή σου,
ένας κατακλυσμός ακολασίας
που σε παρέσυρε και σε αφιόνιζε.
Με ξεζούμισες από πόθο για το σώμα μου,
και ήταν ένα είδος αποθέωσης
που γενναιόδωρα μου χάρισες.
Ούτε αγάπη ούτε αφοσίωση περίμενα από σένα-
γι'αυτό όταν μετά από ώρα
σηκώθηκα από το κρεβάτι για να ντυθώ,
καθώς παρέμενες ξαπλωμένος
παγερά με έβλεπες,
τώρα με κριτικό μάτι για τις ατέλειες
στο γυμνό σώμα μου.
Η αποθέωση που μου χάρισες είχε ήδη τελειώσει.


Πρώτη δημοσίευση περιοδικό Μανδραγόρας τευχ.42

ΓΙΑ ΕΥΝΟΗΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Ο κόσμος μοιάζει με θηριοτροφείο.

Στην κυριολεξία, μαφιόζικες τακτικές
βρίσκουν εφαρμογή στο ευυπόληπτο σπίτι τους.
Γιατί ανάμεσά τους υπάρχουν οι καταπιεστές
και οι καταπιεζόμενοι.
Για ευνόητους λόγους, όσα φρικτά
συμβαίνουν στο σπίτι τους, κανείς δεν τα μαθαίνει.


Πρώτη δημοσίευση στην Παρέμβαση τευχ.145

ΤΟ ΦΙΛΙ

Ο ήλιος έκαιγε, ο αέρας μάς δρόσιζε
η θάλασσα είχε ένα σκούρο μπλε χρώμα.
Στο πιο ψηλό κατάστρωμα του πλοίου
φίσκα οι ταξιδιώτες
κι ανάμεσά τους ένα ζευγάρι που φιλιόταν.
Το στόμα της ήταν χαμένο στο δικό του,
κι αν έκρινα απ' το φιλί
δεν ήταν δύσκολο να φανταστώ
σε τί κραδασμούς ήταν δοσμένοι,
και ποια τέλεια ένωση τους περίμενε.

Παλιά, και σ' άλλα καράβια
έτυχε να φιλιούνται ατέλειωτα,

ίσως τους εμπνέει η θέα

του ανοικτού ορίζοντα,

ίσως να είναι από σύμπωση-

πριν ανεβώ τη σκάλα

αυτή τη σκηνή την περίμενα.

Από τη συλλογή " Το Γυμνό Ζευγάρι"

ΒΑΚΧΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

Το εκδρομικό πούλμαν έκανε στάση στην ειδυλλιακή κωμόπολη.
Το κασετόφωνο συνέχιζε να παίζει μουσική στη διαπασών

καθώς κατέβαιναν οι επιβάτες.
Προηγουμένως στη διαδρομή είχε φουντώσει μεγάλο κέφι
με τραγούδια, μάλιστα οι πιο ζωηροί
έριξαν χορό στον στενό διάδρομο του πούλμαν.
Για να απολαύσω τη μουσική, καθυστέρησα να κατεβώ,
το ίδιο και μια νεαρή κοπέλα.
Σαν σε έκσταση, σε βακχικό παραλήρημα,
σε μια εκτός εαυτού κατάσταση
άλλαζε και καθόταν από τη μια άδεια θέση στην άλλη,
τραγουδώντας παθιασμένα με τη μουσική της κασέτας
και χορεύοντας στις ενδιάμεσες μετακινήσεις της.
Μαρτυρούσε ερωτική στέρηση ο παροξυσμός της,
και κάθε άδεια θέση που καθόταν
έμοιαζε με αγκαλιά που απεγνωσμένα αποζητούσε.

Από τη συλλογή "Ηδονή και Εξουσία"