ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Το καφέ βιβλίο με το χοντρό κάλυμμα
έχει τα ποιήματα που αγαπάω,
τα ποιήματα που λένε ιστορίες
για ηδονική σαγήνη, φθορά
και μοιραίους έρωτες.
Σέρνω μαζί μου αυτό το βιβλίο,
το χρώμα του που αρχίζει να ξεβάφει
έχει δεθεί μες στο μυαλό μου
με την απόχρωση της σάρκας τους
που αποθεώνεται στους στίχους.

Από τη συλλογή "Το γυμνό ζευγάρι"

ΠΑΡΑΔΟΧΗ

Στάθηκες καμαρωτός στον καθρέφτη
του διαδρόμου, έσιαζες τα μαλλιά σου
και κοιταζόσουν.
Κι εγώ διπλά σε θαύμαζα
διαποτισμένη όπως ήμουν από τα χάδια
και το σώμα σου τη νύχτα που πέρασε.
Άριστος δεξιοτέχνης αποδείχτηκες για τα ακόλαστα,
σε χάδια και αγγίγματα ασυναγώνιστος.

Άστραψε η παραφορά στην ένωσή μας
τη νύχτα που πέρασε.

"Παρακαταθήκη Ηδυπάθειας"

ΔΕΞΙΩΣΗ

"Καυλόφλογα μου προκαλείς
όπως στέκεσαι δίπλα μου,
και σαν μπουρλότο με διαπερνάει.
Οι πόρτες μας στο ξενοδοχείο είναι κοντά,
έλα στο δωμάτιό μου το βράδυ
να γίνουμε ζευγάρι".
Της το ψιθύρισε στη λαμπρή δεξίωση
όπου ήταν προσκαλεσμένοι ως τιμώμενα πρόσωπα,
κι έπρεπε να συναντήσουν
σοβαροφανείς διπλωμάτες, τραπεζιτικούς
κι άλλα επιφανή μέλη της κοινότητας.

"Παρακαταθήκη ηδυπάθειας"

ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΑ

Στο νυχτερινό περίπατο με κάθε προφύλαξη
έπιασε το χέρι μου. Μια χειρονομία που σήμαινε πολλά.
Και δεν ήταν επιτρεπτό από κοινωνικές συμβάσεις
να μας αντιληφθούν οι υπόλοιποι της παρέας
που ακολουθούσαν.
Με θέρμη τρίβαμε τα μπλεγμένα μας δάκτυλα.
Κι όπως με ένα ελάχιστο, στιγμιαίο
αγκάλιασμα χωρίσαμε,
η στύση του κλεισμένη στο παντελόνι του
σκληρή σαν πέτρα.

( "Πεδίο πόθου" )

ΣΟΥΡΟΥΠΟ

Στη συνάντηση της παρέας στο υπαίθριο μπαρ
ήρθε περιποιημένη, μακιγιαρισμένη.
Ήταν σούρουπο και πριν πέσει εντελώς ο ήλιος,
ζήτησε από το φίλο που στεκόταν δίπλα μου
να τη φωτογραφίζει.
Όχι τόσο επειδή τον φλέρταρε,
αλλά με ένα εξωστρεφή ναρκισσισμό
που εκείνη τη στιγμή διόλου δεν κρυβόταν,
συνέχεια του ζητούσε να τη φωτογραφίζει,
στρέφοντας με ωραιοπάθεια το κεφάλι της
σε κάθε στάση, χαμογελώντας ελαφρά.
Την ήξερα:ώριμη στην ηλικία
και με συναισθηματικά αδιέξοδα.
Πλάνταζε να αρέσει, να αγαπηθεί, να ζήσει.
Με συγκατάβαση έκρινα αυτό το ξέσπασμα
του ναρκισσισμού της,
με συγκατάβαση για το φόβο, την απελπισία της
για τη φθορά του χρόνου.

( Δημοσιεύθηκε στο Εμβόλιμο τευχ.61-62 Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2011 )

ΝΥΧΤΟΠΕΡΠΑΤΗΜΑΤΑ

" Έχει ξεσηκώσει το ξενοδοχείο με τα θέλγητρά της,
την περιστοιχίζουν θαυμαστές, όμως το μυαλό της
στο νεαρό της ρεσεψιόν.
Ομορφόπαιδο και χρόνια μικρότερός της,
τον έχει εκμαυλίσει, τον απολαμβάνει μέχρι το πρωί.
Τα βράδια που έχω αϋπνίες,
τους βλέπω να επιστρέφουν απ' τις ερημιές
και τα ξενύχτια".

Με φόντο τις αϋπνίες της πρόβαλλε το ζευγαράκι.
Πικάντικα κι ευφρόσυνα τα νυχτοπερπατήματα.

Είχα σταμπάρει το ομορφόπαιδο της ρεσεψιόν.
Η στόφα, η μαγιά του σύναζε όνειρα:
πράος κι αισθαντικός.
Μαινάδες του έκαναν σινιάλο.

("Θείο κορμί" )

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ

Αναγκαστικά μέσα στο ίδιο περιβάλλον
τους έζησα από κοντά:
τη μοχθηρή και ανάλγητη εγωπάθειά τους,
τη μανία τους να καταδυναστεύουν άγρια,
τα μυστικά τους εγκλήματα.
Τέτοια καθάρματα.

"Πεδίο πόθου" Μεταίχμιο, 2005

ΦΕΤΙΧ

Ό,τι κι αν οδήγησες,
βέσπα, κοινό αυτοκίνητο, και τώρα τζιπ,
το πρόσφατο απόκτημά σου-
κατοχυρώνονται, γίνονται φετίχ για μένα.
Τα τζιπ που κυκλοφορούν
και τόσο μοιάζουν με το δικό σου
μου προκαλούν ανασκιρτήματα.
Από μακριά χαϊδεύω τις λαμαρίνες τους,
το σκαλοπατάκι της πόρτας και τα χοντρά λάστιχα.
Ο φετιχισμός με κατέλαβε και συνυπάρχουμε,
καταθρονιάστηκε μέσα μου.
Τέτοιες μυσταγωγίες δεν διανοούμε να καταπνίξω।

( "Παρακαταθήκη ηδυπάθειας" )

ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Βρέθηκα με καλλιτέχνες κι έτυχε να σχολιάζουν
τον παράξενο χαρακτήρα γνωστού συγγραφέα,
τη φανερή με πράξεις μνησικακία, τον εγωκεντρισμό του-
από προσωπική εμπειρία κάπου συμφώνησα.
Ένας, πριν φύγουμε, πέταξε το δικό του σχόλιο
για τον συγγραφέα:
"Μα αυτός δεν έζησε,
οι γυναίκες που πόθησε τον προσπέρασαν
με αδιάφορο βλέμμα".
Με το πιο στυγνό και κυνικό ύφος το είπε.

Τα κονταροκτυπήματα πέφτουν αλύπητα,
σκέφτηκα μέσα μου.

"Ηδονή και εξουσία" Μεταίχμιο,2009

Η ΕΠΙΣΚΕΠΤΡΙΑ

Με τον αέρα της λιγερής και ωραίας γυναίκας
προχωρούσε στο διάδρομο της μεγάλης επιχείρησης.
Γνώριζε αρκετά καλά τον διευθυντή
από κύκλους και δεξιώσεις.
Με αυτοπεποίθηση και φόρα
μπήκε στο γραφείο του
-η πόρτα ήταν μισάνοικτη-
κάτι να ζητήσει.
Την έβγαλε έξω με άγριες φωνές,
επειδή δεν έκλεισε την πόρτα.
Εξάλλου στους χώρους της εξουσίας
μπαίνουν με κάποιο σεβασμό,
με κάποια συστολή.

Όταν στις δεξιώσεις τής έκανε τα γλυκά μάτια,
ούτε μια ελάχιστη ελπίδα δεν του έδινε.
Γι' αυτό σαν δηλητήριο εναντίον της

οι άγριες φωνές του.

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Παρέμβαση, τεύχ. 151, χειμώνας 2010