Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

ΦΕΤΙΧ

Ό,τι κι αν οδήγησες,
βέσπα, κοινό αυτοκίνητο, και τώρα τζιπ,
το πρόσφατο απόκτημά σου-
κατοχυρώνονται, γίνονται φετίχ για μένα.
Τα τζιπ που κυκλοφορούν
και τόσο μοιάζουν με το δικό σου
μου προκαλούν ανασκιρτήματα.
Από μακριά χαϊδεύω τις λαμαρίνες τους,
το σκαλοπατάκι της πόρτας και τα χοντρά λάστιχα.
Ο φετιχισμός με κατέλαβε και συνυπάρχουμε,
καταθρονιάστηκε μέσα μου.
Τέτοιες μυσταγωγίες δεν διανοούμε να καταπνίξω।


( "Παρακαταθήκη ηδυπάθειας" )

4 σχόλια:

Ανιρέτας Τόποι είπε...

φετίχ ..
θυμάμαι τον ορισμό που κάποτε διάβασα "το παράλογα λατρεμένο"
σήμερα χαμογελώ. Με το παρά της λογικής, αυτό που στέκει πλάι της..

Πώς να διανοείσαι να καταπνίξεις κάτι τέτοιο; Και γιατί;

Αχ Αλεξάνδρα,
δε θα πάψει να με γοητεύει η γραφή σου, αυτό σου το βλέμμα που μ΄ένα κλικ θαρρείς, κλειδώνει τη στιγμή του σκιρτήματος... τα υπόλοιπα έρχονται μετά ..

14 Απριλίου 2011 3:04 π.μ.

Alexandra Bakonika είπε...

Ανιρέτα μου, όλη η έγνοια και η αγωνία του κάθε καλλιτέχνη είναι να δώσει το "σκίρτημα" στον αναγνώστη.Δεν φαντάζεσαι πόση χαρά μου δίνεις λέγοντας ότι αυτό το συγκινησιακό σκίρτημα το ένιωσες με αυτούς τους στίχους.Σ' ευχαριστώ από καρδιάς.

Dinos-Art είπε...

"Φετίχ για σένα" στην προκειμένη περίπτωση. Όμως το αυτοκίνητο είναι πάντοτε φετίχ για τον ίδιο τον ιδιοκτήτη: Μπορεί να βρίσεις τον ίδιο, τη μάνα του, τη γυναίκα του και να μην αντιδράσει βίαια, όμως μην τολμήσεις να πεις κάτι κακό ή να πειράξεις το αυτοκίνητό του γιατί την έβαψες. Καλό Σαββατοκύριακο Αλεξάνδρα.

Alexandra Bakonika είπε...

Σ' ευχαριστώ Ντίνο για το απολαυστικό αλλά και τόσο σωστό, ως προς την αλήθεια του, σχόλιό σου.Επίσης καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι.