ΗΤΤΑ

Ίσως επειδή  ένιωσε οικειότητα
-το φιλικό γεύμα ήταν μόνο για γυναίκες-
μίλησε για ό,τι πιο μύχιο τη βασάνιζε:
"Αξιολύπητη ήττα η μοναξιά μου.
Η χειρότερη ώρα είναι το πρωί,
η απελπισία κάνει κουμάντο.

Διαχειρίζομαι το πιο σκληρό,
διαχειρίζομαι τον πόνο της μοναξιάς".

( "Το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων"

ΣΑΝ ΟΠΤΑΣΙΑ

Ευθυτενής και με ζωηρό βήμα
περπατούσες στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Είσαι η επιτομή για ό,τι μου αρέσει σ' έναν άνδρα.
Σαν είδωλο και οπτασία
περπατούσες μέσα στη νύχτα.
Από το βλέμμα μου δεν σ' άφησα
μέχρι που έστριψες σ' ένα στενό.
Καλοτύχισα τον εαυτό μου-
μ' αγαπάς και η ζωή χαρμόσυνα διαστέλλεται.

Είσαι η επιτομή για ό,τι μου αρέσει σ΄έναν άνδρα.

( Δημοσιευμένο στο περ. ΕΝΕΚΕΝ τευχ. 27 Φεβρ.-Μαρτ. 2013 )

ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ

Στη ζωή ένα γύρο να κάνεις
οι ματαιοδοξίες μπόλικες, κάθε είδους,
ακόμη κι από ανθρώπους που δεν το περιμένεις,
διαλαλούν την πραμάτεια τους,
περιφέρουν την ευτέλειά τους.
Ματαιοδοξίες που δεν συμμαζεύονται,
επιθετικές, κακόβουλες.

"Το τραγικό και το λημέρι
των αισθήσεων" εκδ. Σιαξπηρικόν, 2012

ΝΥΧΤΑ

Κατά μήκος του στενού πεζόδρομου
μπαρ και καφετέριες.
Καθώς πίνει το ποτό της
διακρίνει στο απέναντι μπαρ την αγάπη της.
Η ψιλόλιγνη κορμοστασιά του
μετακινείται ανάμεσα στα υπαίθρια τραπέζια
για να μιλήσει με φίλους του.
Μέσα στο πλήθος εκείνος δεν την βλέπει.
Σαν το κεράκι καίγεται από τον πόθο,
όμως δεν θα πάει κοντά του,
πριν από ένα χρόνο την παράτησε.
Στον πανέμορφο πεζόδρομο
με τα φώτα, τις σκιές και τους θαμώνες
μένει καθηλωμένη στη μοναξιά της.

( "Το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων"
εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012 )

ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΑΒΩ

Στο μεγάλο εμπορικό κέντρο έξω από την πόλη,
είδα μακριά μέσα στο πλήθος τους φίλους μου
-ζευγάρι, άνδρας και γυναίκα.
Αψεγάδιαστη, εκλεκτή η φιλία μας,
απλόχερα θαλπωρή μου έδινε.
Όπως από τη δίψα με φόρα τρέχεις στην καθαρή πηγή,
έτσι έκανα αγώνα δρόμου για να τους προλάβω
πριν χαθούν σε στοές και καταστήματα.
Να γεμίσω με θαλπωρή ήθελα.

Όπως από τη δίψα με φόρα τρέχεις
στην καθαρή πηγή.

( από την καινούργια συλλογή μου "Το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων"
εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012 )

ΤΟ ΚΡΗΣΦΥΓΕΤΟ

Στο δωμάτιό σου που κάναμε έρωτα
κυριαρχούσε ένα σκούρο, καφέ χρώμα,
από τη μοκέτα, τα έπιπλα, τα σκεπάσματα.
Σχετικά σκοτεινά ήταν,
γιατί όταν μπήκα-απομεσήμερο, τέλη Μαΐου-
είχες ήδη κατεβάσει τα ρολά,
και οι κουρτίνες μπροστά στα παράθυρα
δεν άφηναν κανένα φως.
Σαν σκοτεινή σπηλιά και κρησφύγετο κολασμένων
έμοιαζε το δωμάτιό σου,
σε συνδυασμό με την ηδονή στο κρεβάτι.
Μετά, όταν κατέβηκα στο δρόμο
και περπάτησα αρκετή ώρα,
το δυνατό και διάχυτο φως του Μαΐου,
η πανδαισία των χρωμάτων παντού,
και η ζεστή ατμόσφαιρα
που τόσο ταίριαζε με τη διάθεσή μου

(Από την καινούργια συλλογή μου
"Το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων"
εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012 )