THE LAST PIECE / ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΡΟΥΧΟ

For a long time he laid siege to her
and when he found her on the beach
among acquaintances and friends,
he spread his towel beside her,
and as they lay very close, he touched her.
He got lucky
and was somehow surprised
by her immediate response:
she stood up and led him
to a secluded beach.
Remote, they stopped,
and from experience gained from former
love affairs
she knew the heat
she caused when stark naked.
She threw off the final piece
and started going in and out of the water.
She got in and out many times
and flamboyantly,
as if to tell him:
“ You will die adoring me”
_________________________________

Από καιρό την πολιορκούσε
κι όταν τη βρήκε στην αμμουδιά,
ανάμεσα σε γνωστούς και φίλους-
άπλωσε την πετσέτα δίπλα της,
κι όπως ξάπλωναν κοντά, την άγγιξε.
Στάθηκε τυχερός με την άμεση
ανταπόκρισή της: Σηκώθηκε και τον οδήγησε
στο απόκρυφο ακρογιάλι.
Σταμάτησαν απόμερα,
και με την πείρα της στους άνδρες
-γνώριζε την έξαψη που προκαλούσε ολόγυμνη,
πέταξε και το τελευταίο ρούχο από πάνω της
και μπαινόβγαινε στο νερό.
Μπαινόβγαινε πολλές φορές
κι επιδειχτικά, σαν να του έλεγε:
«Θα πεθάνεις από λατρεία για μένα».

Από το βιβλίο "Lovers and Lairs"

THE YOUNGEST SON / Ο ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ ΓΙΟΣ

After the concert
we packed into the car.
Of her four sons
she sat with the youngest in her lap.
All the way back she ignored us.
His blond hair, his tender body,
which in a short time would ripen,
she counted more important.

The group wanted her to be exciting
but she wasn’t in the mood
-she knew her youth was fading away.
She fondled him and kissed him.
__________________________________________

Μετά τη συναυλία
χωθήκαμε στο αυτοκίνητο.
Από τους τέσσερις γιούς της
κάθησε με το μικρότερο στην αγκαλιά της.
Σ’ όλη τη διαδρομή μας παράτησε,
τα ξανθά μαλλιά του,
το τρυφερό σώμα του
που σε λίγα χρόνια θα μέστωνε
μετρούσαν περισσότερο.

Η παρέα ήθελε νεύρο
αλλά εκείνη δεν είχε διάθεση
-έβλεπε τα νιάτα της να χάνονται,
τον έτριβε και τον φιλούσε.

Από το βιβλίο "Lovers and Lairs"

PERFORMANCES / ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ

He impudently said to me:
“Your poems are flooded with sensualism and passion
and something related,
something exquisite
I expected from you
the few times we made love-
but I can’t conceal from you
that you have disappointed me”

For his own performance
in bed
and my appraisal of it,
he neither asked
nor cared to know.
______________________________________________

Ασύστολα μου ανέφερε:
«Τα ποιήματά σου πλημμυρίζουν
από αισθησιασμό και φλόγα
και κάτι ανάλογο, κάτι εξαιρετικό
περίμενα από σένα,
τις λίγες φορές που κάναμε έρωτα.
Δεν σ’ το κρύβω ότι με απογοήτευσες».

Για τις δικές του επιδόσεις στο κρεβάτι,
και πώς τις έκρινα,
δεν ρώτησε, ούτε νοιάστηκε να μάθει.

Από το βιβλίο "Lovers and Lairs"

SWEET EVENING / ΓΛΥΚΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

The share of the square,
the shape of the houses which delineate it,
with lit arcades, open air restaurants
and cafes.
Here the young people gather,
flooding the sidewalks,
not leaving an empty table.

The futility and the sensual life of the city
are drowned together, dissolved
into the sweet evening.

And yet it was inescapable:
here where beauty thickened
I entered with awe.
____________________________________

Το σχήμα της πλατείας,
το σχήμα των σπιτιών που την καθόριζαν,
με φωτεινές καμάρες, υπαίθρια εστιατόρια
και καφετέριες.
Σ’ αυτόν τον χώρο συνωστίζονταν η νεολαία,
κατέκλυζε τα πεζοδρόμια,
δεν άφηνε τραπέζι για τραπέζι.

Η ματαιότητα κι η τρυφηλή ζωή της πόλης
πνίγονταν, διαχέονταν
μες στο γλυκό απόγευμα.

Κι όμως ήταν αναπόφευκτο:
σ’ αυτόν τον χώρο που έπηζε η ομορφιά
μπήκα με δέος.

Από το βιβλίο "Lovers and Lairs"

FROM THE BEGINNING / ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΗ

We met after some time
and it was as if we started from the beginning.
I surveyed your face
and didn’t manage to restrain
the desire which blazed
because it awaited your body,
the harmonic junctions and its lines.

I sought its weight,
I sought its rage.
________________________________________

Ύστερα από καιρό συναντηθήκαμε
κι ήταν σαν να ξεκινούσαμε
απ’ την αρχή.
Ανέτρεξα τη μορφή σου
και δεν πρόλαβα ν’ αναχαιτίσω
τον πόθο που φούντωσε,
γιατί περίμενε το σώμα σου,
τ’ αρμονικά δεσίματα και οι γραμμές του.

Γύρεψα το βάρος του,
γύρεψα τη λύσσα του.

Από το βιβλίο "Lovers and Lairs"

THE NAKED COUPLE / ΤΟ ΓΥΜΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙ

He got lost in the thick lushness
trying to find a path to the sea.
We stood above waiting.
He climbed back up huffing:
“Let’ s go further, the slope here
is steep,
but they were fine, they were beautiful,
uncovered among the trees
one body the two of them,
joined together.”

Like a valued trophy
of the most innocent exploration
he pointed out to us the couple later,
when they as well descended to the beach.
____________________________________________

Χάθηκε στην πυκνή βλάστηση
να βρει δρομάκι για τη θάλασσα.
Εμείς σταθήκαμε ψηλά και περιμέναμε.
Ανέβηκε λαχανιασμένος:
«Πάμε παρακάτω, η πλαγιά
είναι απότομη-
αλλά ήταν φίνοι, ήταν ωραίοι,
ακάλυπτοι ανάμεσα στα δένδρα
ένα σώμα οι δυο τους,
ενωμένοι.

Σαν πολύτιμο τρόπαιο
της πιο αθώας εξερεύνησης,
μας έδειξε αργότερα το ζευγάρι,
όταν κατέβηκε κι αυτό στην αμμουδιά.

Από το βιβλίο "Lovers and Lairs"

ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Στοργικά με τάισαν συγγενικά μου πρόσωπα,
καθώς και μια μοδιστρούλα
στη γειτονιά που έπαιζα παιδί.

Μετά την εφηβεία το τάισμα
είχε τη σημασία του στο ερωτικό παιχνίδι.
Θυμάμαι ένα καλοκαιρινό γλέντι,
ο άνδρας δίπλα μου, που από καιρό ήθελε να με προσελκύσει,
γύριζε προς το μέρος μου και με τάιζε.
Σχεδόν σιωπηλός, χωρίς γαλιφιές και γλυκόλογα,
με ανυπόμονη ορμή μού έβαζε την τροφή στο στόμα.
Τη δύναμη και τη βιασύνη του αρσενικού
που θέλει να κατακτήσει μου μετέδιδε η κίνησή του.

Από τη συλλογή "Ηδονή και Εξουσία"

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, 1985

Η παραλία λεγόταν Πάλιουρας, έξω από τη Μηχανιώνα.
Απογεύματα κολυμπούσαμε,
όταν βράδιαζε, καθόμασταν στην ταβέρνα δίπλα στο κύμα.
Η φίλη μου γύρω στα σαράντα διατηρούσε την εντυπωσιακή
ομορφιά και τη ζωντάνια της.
Κάποια φορά ένας άνδρας που μας κοίταζε με ενδιαφέρον
ζήτησε την άδεια να καθίσει στο τραπέζι μας,
και πάντα μέσα στο πλαίσιο της ευπρέπειας,
γιατί πέρα από τη συντροφιά και τις κουβέντες
δεν συνέβη τίποτα.
Η μεγάλη της διασκέδαση ήταν όταν ο άνδρας
προθυμοποιήθηκε και πλήρωσε τον λογαριασμό,
μας έκανε το τραπέζι.

Παντρεμένη με έμπορο δεν της έλειπε η οικονομική άνεση,
με κατάπληξη διαπίστωσα και σε άλλες περιπτώσεις μαζί της
ότι μεταχειριζόταν τους άνδρες σαν παιχνιδάκια,
και χωρίς αντάλλαγμα εκ μέρους της,
έπρεπε να πληρώσουν και να εξυπηρετήσουν.

Από τη συλλογή "Ηδονή και Εξουσία"

ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ

Ενάργεια είχαν τα λόγια της:
«Από ένστικτο και πείρα δύσκολα ενδίδω.
Θέλω ο άνδρας να με πολιορκεί επίμονα,
να παρακαλάει, να χάνει τον εαυτό του για χάρη μου.
Αλησμόνητος μένει στο μυαλό μου ένας θαυμαστής
σε κάποιο ταξίδι.
Πριν πέσουμε στο κρεβάτι και όπως ήμουν όρθια,
με λατρεία έσκυψε στα πόδια μου, κι έκανε μετάνοιες
στο γυμνό μου σώμα,
μετά από τα γόνατα άρχισε να με φιλάει».

Από τη συλλογή "Ηδονή και Εξουσία"

ΟΡΜΗΤΙΚΑ

Μια και μοναδική ήταν η ερωτική τους συνεύρεση,
κι όπως έμεναν σε διαφορετική πόλη ο καθένας,
η ζωή και η απόσταση τους χώρισαν.

Πιο πολύ από το πρόσωπο και το χαμόγελό του
την περικυκλώνουν οι εικόνες από τα λάβρα φιλιά του,
κι όταν όρθια τη γύμνωσε
κι ύστερα ορμητικά την ξάπλωσε μπρούμυτα στο κρεβάτι
και πριν ακουμπήσει το στήθος του στην πλάτη της,
όχι πολύ δυνατά την μπάτσισε πίσω στους μηρούς
ξεστομίζοντας γλυκόλογα.

Από τη συλλογή "Πεδίο Πόθου"

ΟΙ ΣΤΑΣΕΙΣ

Ταίριαζαν και αγαπιόντουσαν.
Όταν ανέβηκαν στην γκαρσονιέρα του
ο άνδρας πήρε την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Κατέβασε το ρολό στο παράθυρο για να γίνει σκοτάδι
και έδειξε στη γυναίκα ποιο πορτατίφ να ανάψει
που έδινε αδύναμο, χαμηλό φως.
Στις περιπτύξεις στο κρεβάτι
-ήδη ρούχο δεν έμεινε επάνω τους-
της υποδείκνυε να γυρίζει πότε μπρούμυτα,
ανάσκελα ή επάνω του-
και η γυναίκα γινόταν προκλητική στο έπακρο.

Από τη συλλογή "Πεδίο Πόθου"

ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ ΣΤΗ ΒΕΣΠΑ

Δεινοπάθησε η βέσπα σου
από τις πέτρες και την ανηφόρα
στον απόμερο χωματόδρομο που πήρες.
Με σκοπό τον πήρες,
αφού γνώριζες ότι μέσα στην ερημιά
θα διαλύονταν οι αντιστάσεις μου.
Ένα φανελάκι φορούσες
και δεν άργησα να κάνω την αρχή,
παράφορα σε φιλούσα
καθώς καθόμουν από πίσω σου κι εσύ οδηγούσες.
Εκδηλώθηκε το σπαρτάρισμά μου.

Από τη συλλογή "Πεδίο Πόθου"

ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Απλωμένα σε καναπέδες , πατώματα και τοίχους
εκθέτονταν χαλιά εισαγωγής από την ανατολή.
Η συντροφιά που ακολούθησα συναγωνίζονταν
ποιος θα διαλέξει το καλύτερο,
και ποιος θα πληρώσει περισσότερο.
Έφερναν βαβούρα και υστερία επιδειξιομανίας.
«Παραδέξου το, είναι άχαρα άτομα
κι εσύ πνίγεσαι ανάμεσά τους.
Μια ανοησία η βαβούρα τους,
απορώ πως τους ανέχεσαι.»
Γύρισα και τον κοίταξα καθώς απρόσμενα
εμφανίστηκε μπροστά μου και έκανε την υπόδειξη.
Με μάλωνε και τα μάτια του υπέφεραν από αγάπη,
με μάλωνε και η φωνή του λιγωμένη
κόμπιαζε από αγάπη-
με τον πιο μειλίχιο τρόπο με μάλωνε.
Και ήταν το αντίδοτό μου,
το πιο αληθινό αντίδοτο
για τις άχαρες και άχρηστες συναναστροφές μου με άλλους.

Από τη συλλογή "Παρακαταθήκη Ηδυπάθειας"

ΣΤΟ ΣΕΪΧ-ΣΟΥ, 1968

Άστραφταν από νιάτα, κι ένα πρωί
στις αρχές μόλις της γνωριμίας τους
ανηφόρησαν στο Σέιχ-Σου.
Μπήκαν σ’ ένα ξέφωτο, και χωρίς καν να τη ζεστάνει
με τα απαραίτητα προκαταρκτικά χάδια,
την πρόσταξε να βγάλει τα ρούχα της
για να τη δει πρώτη φορά γυμνή στο φως της μέρας.
Παρά τη θέλησή της
-έτσι κι αλλιώς η προσταγή την πάγωσε-
προσπάθησε να την ξεγυμνώσει ο ίδιος με το ζόρι.
Εντελώς απρόσμενα το φέρσιμό του απότομο,
η αλαζονεία του ένα κράμα κυνισμού
και απροκάλυπτης ωμότητας.
Του έκοψε τη φόρα έστω κι ένα ρούχο να της βγάλει,
αν κάτι από το βάθος του είναι της απεχθανόταν
ήταν η τραχύτητα από σκληρά, άτεγκτα αντράκια.

Σταμάτησε κάθε σχέση μαζί του μια κι έξω.

Από τη συλλογή "Παρακαταθήκη Ηδυπάθειας"

ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ

Στην παραλία αντί για άμμο
υπάρχει μικρό, λευκό βότσαλο.
Πονάει να περπατήσεις πάνω του με γυμνά πόδια
και να ξαπλώσεις χωρίς πετσέτα.

Τον παρατηρώ που μόλις βγήκε
από τη θάλασσα και ξάπλωσε δίπλα μου.
Λέει αστεία, είναι ευδιάθετος
και οι άλλοι ανταποκρίνονται.

Μέσα στη γενική ευθυμία
λίγο αργώ ν’ αντιληφθώ πως σέρνεται,
αναδιπλώνεται και ξαναπέφτει πότε πλάγια
και πότε ανάσκελα.
Μ’ αναζητάει, μετατοπίζεται
και κάνει κύκλους γύρω μου,
πάνω στα σκληρά βότσαλα,
χωρίς να νοιάζεται αν τρυπιέται και πονάει.
Γέμισε σημάδια να τ’ ανακατεύει,
να χώνεται βαθιά τους.
Κάποτε κάνει πως μπερδεύεται,
στηριγμένος στην πλάτη σηκώνει τα πόδια στον αέρα
και με δεξιοτεχνία τα φέρνει δίπλα στα δικά μου.
Μόλις αγγιζόμαστε στ’ ακροδάχτυλα.
Μου αρκεί που σε μία ελάχιστη επιφάνεια μ’ αγγίζει:
μέσα απ’ αυτήν δίνομαι και αποδέχομαι.
Αμοιβαία μέσα από τα ακροδάχτυλα επικοινωνούμε.

Από τη συλλογή "Παρακαταθήκη Ηδυπάθειας"

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ

Όποιο περιοδικό ήθελε θα της το χάριζε,
αλλά έπρεπε ν’ ανεβεί στο δωμάτιό του,
να διαλέξει μόνη της.
Τα περιοδικά δεν την ενδιέφεραν,
από ματαιοδοξία τον ακολούθησε
-να καταλάβει αν σαν γυναίκα
τον τραβούσε ακόμη.
Γεμάτος φροντίδα κατέβασε τα περιοδικά
από ένα ψηλό ράφι,
και τ’ άπλωνε στο καθαρό σεντόνι
του κρεβατιού του να διαλέξει.
Τον έκαιγε ο πόθος
και δεν τολμούσε να εκδηλωθεί,
να την αγγίξει.
Μαζί με τα εξώφυλλα
της άπλωνε την υποταγή,
την τρυφερότητά του, να διαλέξει.

Από τη συλλογή "Θείο Κορμί"

ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Στροβιλίστηκαν και πύρωσαν στον έρωτα.
Ναρκωμένη ακόμη απ’ τα φιλιά του
νόμισε πως έβρεχε έξω, αλλά εκείνος την πρόλαβε:
«Δεν είναι βροχή παρά οι κρότοι απ’ τα ξερόκλαδα
που καίει ο κηπουρός στον κήπο».

Ντύθηκαν, και αφού της έβαλε κάτι να πιεί,
άνοιξε και της διάβασε ποίηση του Οράτιου
απ’ το πρωτότυπο.
Της διάβασε γαμήλιους ύμνους.
Ιδιόρρυθμοι λαρυγγισμοί και φθόγγοι
και χυμώδεις λέξεις των λατινικών.
Μετά τον έρωτα τελείωσαν με στίχους.

Από τη συλλογή "Θείο Κορμί"

ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΟ

Ο εραστής της ήταν σημαίνον πρόσωπο
κι υπήρχε φυλάκιο με αστυνομικούς
στο σπίτι του για ασφάλεια.
Όποτε τον επισκεπτόταν, διέκρινε πίσω απ’ το τζάμι
να λάμπουν οι στολές και τα νεανικά τους πρόσωπα.
Σύμφωνα με τους τύπους
δήλωνε το όνομά της στον επικεφαλής,
και μετά άνοιγε η πόρτα για τα ενδότερα.

Ακολουθούσε άνετα ένα δίωρο,
ύστερα κατέβαιναν στην παραλία.
Ήταν μια μικρή δοκιμασία
μετά τον έρωτα, να περάσουν
μπροστά απ’ τους φρουρούς με άψογο τρόπο.

Με τον καιρό το φυλάκιο έγινε σημείο αναφοράς.
Από εκεί άνοιγε η πόρτα, κι όπως πάντα ο φρουρός
-συνήθως κουρασμένος απ’ τη βάρδια-
έλεγε καληνύχτα στους εραστές που έφευγαν στην παραλία.

Από τη συλλογή "Θείο Κορμί"

ΣΤΟ ΜΠΑΡ

Με την κοπέλα του πήγαιναν
ν’ ακούσουν έναν περίφημο νέγρο τραγουδιστή
σ’ ένα από τα πολυσύχναστα μπαρ της νεολαίας.
Πριν από την είσοδο την προειδοποίησε:

«Μου αρέσει μια γυναίκα
που ίσως έρθει στην παρέα απόψε.
Με το δέος και την κατάνυξη
που μπαίνει κανείς σε μια εκκλησία
έτσι θα έμπαινα στο σώμα της,
και θα με έτρωγε η αγωνία
να την ευχαριστήσω,
και να φανώ αντάξιος-
ενώ με σένα δεν με νοιάζει,
με σένα κάνω έρωτα αδιάφορα,
όπως μιλάω».

Ήταν μαγευτική η ατμόσφαιρα στο μπαρ,
ο κόσμος είχε ενωθεί με τους ρυθμούς
και τη φωνή του τραγουδιστή.
Η κοπέλα μουδιασμένη καταλάγιαζε
την ταραχή της.
Η ωμότητα του φίλου της
την εμπόδιζε να ενωθεί με οτιδήποτε.

Από τη συλλογή "Θείο Κορμί"

ΠΡΟΧΕΙΡΟ ΣΤΡΩΜΑ

Αφού έφυγαν οι υπάλληλοι,
αργά το απόγευμα, την περίμενε
στο γραφείο του.
Ξεντύθηκαν, και η λαίμαργη γλώσσα του
έφτασε μέχρι τα πόδια της,
κι όπως ήταν παγωμένα
με το στόμα του τα ζέστανε.
Έσμιξαν στο πάτωμα,
σ’ ένα πρόχειρο στρώμα
από μαξιλάρια του καναπέ.

Από τη συλλογή "Θείο Κορμί"

ΤΑ ΓΛΥΠΤΑ

Στην αίθουσα υπήρχαν γλυπτά
που για μένα συμβόλιζαν το θάνατο,
κι άλλα που ο πεσιμισμός τους
ισορροπούσε με μια σπίθα
ζωής και αισθήσεων.

Και βέβαια υπήρχαν ερωτικά έργα
μ’ απροκάλυπτη τολμηρότητα,
με τη λάμψη ή τη δύναμη της σάρκας
που δε χαρίζει.
Με γονάτιζαν, με ξεγύμνωναν
όταν τα κοίταζα,
κι ήταν απαράμιλλα
και πιο πάνω από εκείνα του θανάτου
και τα άλλα των ποικίλων αποχρώσεων.

Από τη συλλογή "Το Γυμνό Ζευγάρι"

Η ΕΙΚΟΝΑ

Η ψυχή σου με ηρεμεί
και το σώμα σου μ’ ελκύει,
και δεν υπάρχει τίποτα μίζερο
και τιποτένιο
σε όσα έζησες σε ό,τι είσαι.
Κι αυτή είναι μια τέλεια εικόνα
για να σε απομονώσω
και ν’ αντιπαρέλθω το πάθος μου
για σένα
-όμως οι κινήσεις σου κρύβουν
έναν ανυπέρβλητο, έναν ζωικό ερωτισμό
κι αυτό είναι η πιο μεγάλη δυσκολία.

Από τη συλλογή "Το Γυμνό Ζευγάρι"

ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ

Ο περίεργος τρόπος που κρατάς
το μολύβι μ’ ερεθίζει.
Νιώθω την πίεσή σου στο χαρτί,
την αφή σου στην άκρη.
Τα δάκτυλά σου έχουν υπόσταση
και σχήμα κι είναι μπλεγμένα
γύρω απ’ το μολύβι
σαν τον πόθο που τρέφει
την ψυχή μου.
Ακόμη κι όταν γράφεις χύνεται ορμή.

Από τη συλλογή "Το Γυμνό Ζευγάρι"

ΤΟ ΦΙΛΙ

Όσο με φιλούσες
περίμενα το άγγιγμα της γλώσσας,
το στριφογύρισμά της μέσα στο στόμα μου.
Όσο με φιλούσες
είχα την αναίδεια να κρίνω την τέχνη σου,
να μελετάω την υφή και την ένταση
απ’ τα χείλη σου.
Για να σωπάσω,
να πάψω να σε κρίνω,
ήθελα την πρόστυχη τόλμη σου.

Από τη συλλογή "Το Γυμνό Ζευγάρι"